De tijden dat een mens iemand leert kennen, trouwt en voor de rest van zijn leven ook daadwerkelijk bij zijn partner blijft zijn voorgoed gedaan.
We beseffen niet vaker dat er iets ontbreekt of mis loopt in onze huidige relatie maar we nemen vaker de beslissing dat we er iets aan moeten doen.
De al respectabele leeftijd van vijftig is niet meer een automatische “ach, ik ben te oud om iemand anders te zoeken” terwijl dat vroeger wel vaak het geval was. De hoofdbrok van mensen die op zoek gaan naar het nieuwe geluk, of het toch tegenkomen op hun pad, zijn iets boven dertig. Ze hebben er een aantal jaren huwelijk op zitten, of toch een serieuze relatie, en zijn spreekwoordelijk opnieuw op de markt beschikbaar.
Op deze leeftijd zijn ze al een heus verzamelpakket geworden: bagage, eigendom, scheiding en ook kinderen.
U begrijpt ook dat de kans alsmaar stijgt om nieuwe partners te ontmoeten die net hetzelfde traject als u hebben doorlopen. Alleenstaande vaders en moeders samen met meestal jonge kinderen. Een nieuwe problematiek meldt zich aan. één maar? You should be so lucky.)
Wanneer je eens rondkijkt op dating sites zie je ze met zwermen rondcirkelen op het digitale web. Singel mom’s op zoek naar een nieuwe partner. Het is vaak heel zwaar om kinderen alleen op te voeden naast je werk en andere verplichtingen. Vaak zit een onderbewuste nood aan een extra helpende hand verborgen bij heel veel van deze mensen. Meer dan het merendeel van de profielfoto’s zijn dan ook met de kroost op schoot. Wel, je weet zo tenminste waar je voor staat voor je aan een nieuw gezin begint.
Ik kan me voorstellen dat dit beeld een alleenstaande man zonder kinderen kan afschrikken. Plots wordt hij verder gekatapulteerd dan hij eigenlijk beseft. Hij was er niet bij de conceptie, niet bij de zwangerschap maar daar zijn toch plotsklaps één of meerdere kleine mensjes waar hij binnenkort wel eens heel veel met te maken zou kunnen hebben. Zijn wereld gaat helemaal ondersteboven. Kan hij dit aan?
Zelfs de ervaren man, die ook een nieuw mensje onder de arm meeneemt in een nieuw avontuur ,kan wel eens schrikken bij de vermenigvuldiging van kleine mondjes aan de ontbijttafel. Er is een gigantisch groot verschil in het zorgen voor één kind of vier exemplaren. Een nieuw samengesteld gezin brengt weleens een berg nieuwe problemen.
Plotseling is de auto niet groot genoeg meer. Vroeger in de goede oude jaren tachtig konden ze met het grootste gemak allemaal op de achterbank als je geen kleine auto had. Nu met de nieuwe, en nodige, veiligheidsvoorschriften kan dat niet meer. Maximaal 3 zitjes achteraan.. Je kan dus gaan shoppen voor een monovolume of busje met 7 plaatsen. Vergeet de bagageruimte niet!
We kunnen de lijn doortrekken. Plots heb je een nieuwe, nog belangrijkere keuze te maken voor je nieuwe gezin. Beide gezinnen woonden waarschijnlijk in een huis of appartement op maat voor een alleenstaande ouder met kinderen. Alleenverdieners hebben het loodzwaar financieel dus een klein kasteeltje zal het niet zijn. Ineens heb je een huis nodig met 4 a 5 slaapkamers. Hopla!
Neem het zeker ook in acht dat dit nog de redelijk eenvoudig op te lossen zaken zijn. Het opvoeden van samengestelde gezinnen is een uitdaging voor de meest kalme en communicatieve mensen. Hoort u ook bij die groep? Fijn!
Kinderen opvoeden is zowat het moeilijkste wat er is. Binnen een gezin waar de ouders mee verantwoordelijk waren vanaf het prille begin is het al soms een opgave. Breng nu twee aparte gezinnen met lek hun eigenheid en hun gewoonten samen. En je weet (niet ) waaraan je begint.
De al respectabele leeftijd van vijftig is niet meer een automatische “ach, ik ben te oud om iemand anders te zoeken” terwijl dat vroeger wel vaak het geval was.
